De heetste zondag van het jaar, dat werd de dag dat de laatste vijf Burners die nog niet op vakantie waren zich opsloten in een koele ruimte ver weg in de weilanden van Noord-Holland.

Het doel van deze op het eerste gezicht zinloze actie, 12 jaar en 8.200 bladzijden aan Burnmuziek archiveren…

De mappen waren de afgelopen weken bij de nieuwe dirigent gebracht dus het team kon aan de gang.

 

 

10.30 sharp stonden we, Peter van Raamsdonk, Annette de Greeuw, Frank Stolwijk en Siurd Bardstra, voor de verlaten loods in de brandende hitte. De nieuwe dirigent stond ons al op te wachten. Ondanks de hitte liep die in zijn Italiaanse driedelige pak. De deur werd geopend door de zonderlinge eigenaar van het spul, we snelden naar binnen en de deur werd achter ons dichtgegooid met de mededeling dat als we eruit wilden we vijf keer met de vlakke hand hard op de binnenwand moesten slaan.

De rest van de dag bestond uit het op stapeltjes neerleggen van de partijen. Dit klinkt makkelijker dan het is. Heb je wel eens de map van Ton Mulders moeten uitzoeken? Nee natuurlijk, want dat was nog nooit gedaan. Wat eigenlijk het allerlastige is, is het vinden van een 3e pagina van een stuk, zonder titel, los. Tja.

Er werd af en toe gelachen bij het zien van een stuk, soms werd iemand emotioneel als de aanwijzingen in een stuk betrekking hadden op personen die er niet meer zijn. Halverwege moest een van de vijf opgeven, het werd hem te veel.  Met de vlakke hand werd de eigenaar opgetrommeld en de eerste afgevallene kon met slippende banden naar het strand.

De rest hield vol. Huilend, lachend, en alles er tussen in.

Om vijf uur waren alle stapels geordend, in mapjes gedaan, voorzien van titels, in dozen gedaan en de grote hal was leeg en de overgebleven stapelaars waren ook leeg. Maar toch voldaan.

We telden uiteindelijk 205 stukken en een berg 3e pagina’s. Die laatste hebben we ritueel verbrand.

 

 

Het archief wordt vanaf nu beheerd in India, die schijnen daar erg goed in te zijn.